De rant van Romano
In hardcore spierenkringen is de Mexicaanse muscle reporter, sportschoolhouder en begeleider van bodybuildingkampioenen, John Romano, geen onbekende. Wanneer ‘de waarheid’ weer eens van stal moet worden gehaald, vraagt men Romano om ouderwets zijn ongezouten mening over een en ander te geven. Leven in de brouwerij is tenslotte hét survivalmechanisme van menig periodiek. Dit keer ging de ‘rant van Romano’ over nauwelijks getrainde mannen die zich een volledig krankjorume fysiek bij elkaar spuiten met behulp van het oliepreparaat Synthol. Achter de woede van Romano zit echter een flinke portie angst, zo blijkt.
Zo blikte Romano in bodybuildingmagazine Muscular Development in het artikel The Curse of the 90s’ terug op de ‘vervloekte’ jaren negentig in profbodybuilding, waarin de ene nier na de andere door het gegoochel met diuretica zo ernstig in het nauw kwam te zitten, dat eigenaren als Benaziza, Paul DeMayo en Don Long er het leven bij lieten. Bij de beste bodybuilder die nooit Mr.Olympia is geworden, Flex Wheeler, moest een niertransplantie worden uitgevoerd, en de lijst van bodybuilders met nierproblemen was ellenlang. Het waren zware jaren voor de nieren, en Romano vond dat het wel een tandje minder kon met de diuretica. Hoe het met de huidige conditie van de nieren in dit circuit staat laten we hier verder even buiten beschouwing.
Oliemannen
Maar nog drukker dan over nieren of de demonisering van anabole steroïden – een van zijn favoriete onderwerpen – maakt hij zich druk over ‘oilbags’, zijn aanduiding voor nauwelijks getrainde mannen die met behulp van de olie Synthol en andere opvulmaterialen hun borst, schouders en armen opspuiten tot groteske proporties. Deze mensen zijn een schande voor de bodybuildingsport, vindt Romano, want het maakt bodybuilders die zich in de sportschool het apenzuur trainen te schande. Tot zijn grote ergernis krijgen deze ‘ freaks’ via Youtube en allerlei televisieprogramma’s steeds vaker een podium. Mensen zouden door onwetendheid het verschil niet meer zien tussen de kampioenen die de sport vertegenwoordigen en de oliemannen.
Nu geeft Romano grif toe dat veel wedstrijdbodybuilders in de hogere regionen ook gebruik maken van Synthol of andere opvullers om achterblijvende spiergroepen bij te werken, wanneer het hen zo uitkomt. Maar, ook al gebruiken die naast allerlei anabole middelen ook wat opvulmateriaal, het geheel blijft esthetisch verantwoord én ze werken er ook hard voor. Volgens Romano is dat gegoochel met nepmiddelen als implantaten en opvullers nergens zo populair als in Zuid- en Midden Amerika. Vrouwen uit die contreien doen er alles aan om hun vermeende fysieke gebreken op te heffen door borst- en bilimplantaten, en hun wangen en lippen op te spuiten om ze jonger en voller te laten lijken. Mannen volgen die trend gewoon. Personal trainers schrijven er met gemak anabole steroïden of afslankmedicijnen voor, en vangen percentages door hun cliënten de weg naar cosmetische klinieken te wijzen. De druk op het uiterlijk is er hoog, dus vindt men het zoeken naar oplossingen de gewoonste zaak van de wereld.
Opschuivende grenzen
We vatten de ergernis én angst van Romano samen: het ziet er niet uit en er wordt geen millimeter voor getraind, maar vooral, het maakt het (prof) bodybuilding belachelijk en mensen zien het verschil niet meer tussen nep en echt. Zijn rant is dus vooral bedoeld als grensbewaking. Diep in zijn hart weet hij dat hij zelf de grens al stevig heeft verlegd. In zijn artikel ‘Oil bags: the Rise of the Idiots’ somt hij drie manieren op om je spieren groter te maken: 1) jaren hard trainen zonder anabolen, 2) jaren hard trainen met anabolen, 3) door gebruik van Synthol en allerlei andere opvulmiddelen. Nu geeft hij direct daarna toe, dat bodybuilders ook opvullers gebruiken, dus dat maakt het verschil tussen 2 en 3 al kleiner. Kijken we naar de allergrootste profbodybuilders van dit moment, dan lijkt de esthetiek ook al aardig naar de knoppen. Kortom, de afstand tussen 2 en 3 is nog kleiner geworden. John Romano zegt het niet, maar volgen we zijn lijn van redeneren, dan is de uitslag als volgt: 1) natural bodybuilders zijn helemaal echt, 2) gebruikende bodybuilders zijn nepecht en de oliemannen zijn echt nep. En het zoek de verschillen tussen 2 en 3 wordt steeds moeilijker.