Klassieke fysieken
Bodybuilders van toen zouden geen enkele kans maken tegen de hardcore-elite van nu, die met 130-135 keiharde kilo’s op het podium verschijnt. En toch hoor je menige bodybuilder spreken in lyrische termen over klassieke fysieken als Bill Pearl en Larry Scott. Nostalgie of latent besef van hoe het anders kan?
Holistische bodybuilder Bill Pearl
Worstelaar, sterke man en ex-topbodybuilder uit de jaren zestig,
Bill Pearl, is nu 75 jaar en durft het nog tegen iedere jonge
vent op te nemen. Kies een willekeurige basisoefening, of het nu
bankdrukken, deadliften of kniebuigen is, Pearl maakt nog steeds
gehakt van je. Hij vertegenwoordigt daarmee het beste wat
bodybuilding of krachttraining je kan bieden. Laten we Pearl, die
een aantal klassieke boeken over krachttraining heeft geschreven
(met name Keys to the Inner Universe), eens citeren:
‘Gewichttraining is een van de meest veelzijdige
sportactiviteiten waar je aan kunt beginnen: of je nu sterker,
beter gebouwd, gezonder, strakker of slanker wilt worden, of
onderontwikkelde spiergroepen of blessures wilt wegwerken, het
kan allemaal door bewust met gewichten te trainen. Voor mij gaat
kracht en gezondheid samen, en daarom ben ik al mijn leven lang
met gewichten in de weer.’ (Uit: Getting Stronger – zijn
krachttrainingsboek voor het grote publiek).
Bill Pearl, die voornamelijk uitkwam voor de NABBA, de concurrent
van de IFBB, de grootste bodybuildingbond, die jaarlijks onder
andere ook de Mr. Olympia organiseert, was eind jaren zestig,
begin jaren 70 van zo’n kaliber, dat Schwarzenegger liever een
straatje om ging. Een fysiek opgebouwd vanaf zijn 14e jaar, toen
hij op de kermis ooit een goed gebouwde ‘strongman’ had gezien.
Kijken we naar foto’s uit de jaren vijftig, dan zien we een
sterke, volle fysiek, nog onbezoedeld door het gebruik van
‘allerhande’ verboden middelen. Pearl heeft er nooit een geheim
van gemaakt, dat hij eind twintig een half jaar deel heeft
genomen aan een onderzoek van militaire wetenschappers waarbij
hem anabole steroïden zijn toegediend. De ongelofelijke
resultaten van Oostbloksporters (gewichtheffen) midden jaren 50
van de vorige eeuw schokten de Amerikanen namelijk evenzeer als
de Spoetnik die de Russen de ruimte inschoten. Onder het ijzer en
in het heelal waren de communisten de Amerikanen de baas, en dat
kon natuurlijk niet.
Pearl heeft voor zo’n groot kampioen uitzonderlijk weinig
wedstrijden gedraaid. Aan de NABBA Pro Universe heeft hij tussen
1956 en 1971 slechts vier keer meegedaan, met tussenpozen van
vier, vijf jaar. Al die keren werd hij winnaar. In 1971 versloeg
hij op 41-jarige leeftijd Sergio Oliva. Uit interviews weten we
waarom Bill Pearl zo weinig wedstrijden draaide. Hij wilde zijn
gezondheid niet schaden. De vegetariër Pearl moest namelijk niet
alleen weinig van anabole steroïden hebben, maar het was hem
eigenlijk ook zijn eer te na (zie ook
Natural bodybuilding: de visie van Hans Kroon).
Surrealistische bodybuilders
De huidige generatie topbodybuilders, onder aanvoering van Ronnie
Coleman, hebben gezondheid en eergevoel (succes op eigen kracht)
niet erg hoog in het vaandel staan. Ze zijn cynisch en
pragmatisch en gaan daarbij zeer ver. Het verschil tussen freaks
als Gregg Valentino en Klaus Kaak, ongetalenteerde krachtsporters
die van hun lichaam een gruwelijke lachspiegel hebben gemaakt, en
toppers als Jay Cutler, is in wezen niet zo groot: ze zitten
allemaal op de verkeerde weg. Zulke fysieken laten in hun
surrealisme eigenlijk precies zien wat er mis is: een weergave
van het menselijk lichaam waarmee je je nog maar heel moeilijk
kunt identificeren.
Bill Pearl heeft dat pad bewust niet willen volgen. Hij geniet op
zijn 75e nog dagelijks van zijn moestuin, wijngaard en collectie
klassieke automobielen. Alles te danken aan zijn liefde voor het
ijzer. Vanwege die liefde gaat zijn lichaam sterk en gezond een
leven lang mee.