Fantasiefarmacologie
De rotte appels van de supplementenindustrie hadden er al een handje van om oude patenten en vergeten wetenschappelijke studies af te stropen, en op basis daarvan allerlei obscure farmacologische spierversterkers en afslankers in capsules te stoppen. Dat was al niet zo fraai, maar het kan nog erger. De nieuwe trend is dat de supplementencowboys zelf farmacologische stoffen gaan verzinnen én verkopen.
De lezers van Eigen Kracht weten dat er in het niemandsland tussen drugs, doping en supplementen dingen gebeuren die het daglicht niet verdragen, en dat er als ‘supplement’ vermomde producten op de markt zijn die obscure farmacologische stoffen bevatten. SARMs bijvoorbeeld. Of DMHA. Of ook SR-9009.
In supplementenwinkels in een winkelstraat zul je die producten niet vinden, en in de webwinkels van fatsoenlijke webwinkels ook niet, maar als je op het internet graag de gebaande paden verlaat, dan loop je gegarandeerd tegen die dingen aan. Ze horen niet in supplementen te zitten, maar daar kom je pas achter als je de wervende praatjes van de malafide bedrijven en allerhande goeroes negeert, en zelf op onderzoek gaat.
Alweer een nieuwe SARM
Neem nu LGD-2226, een betrekkelijk nieuwe SARM in het supplementencircuit. Hij is ontwikkeld door hetzelfde farmabedrijf dat LGD-4033 (misschien beter bekend als ligandrol) bedacht. Onderzoekers van dat bedrijf, Ligand Pharmaceuticals publiceerden in 2007 een dierstudie over de effecten van LGF-2226 op de endocrinologie en de bot- spiermassa van ratten. LGD-2226 is dus, net als de andere SARMs, een experimenteel medicijn waarvan we de bijwerkingen nog niet kennen, en waarvan de farmaceutische industrie en de wetenschappers nog niet weten of het wel geschikt is voor gebruik door mensen. De bedenkers van LGD-2226 hebben al veel moeite, tijd en geld in de ontwikkeling van het middel gestopt, en zullen nog veel meer moeten investeren voordat hun uitvinding uiteindelijk op de markt zal komen. En misschien zal dat zelfs nooit gebeuren.
En dan ineens, halverwege dat moeizame proces van onderzoeken, investeren en risico’s nemen, komt er uit het niets een vaag bedrijf dat, tegen alle regels in, LGD-2226 zelf op de markt gaat zetten, met alle mogelijke gevolgen voor gebruikers van dien.
Leverbeschadiging
Wat die gevolgen kunnen zijn, wordt duidelijk als je kijkt naar het in 2006 gelanceerde designersteroid methyl-epithiostanol, dat circuleert onder namen als Havoc en Epistane. Methyl-epithiostanol was in de jaren zestig ontwikkeld als potentieel kankermedicijn. Het was, als je afgaat op oude dierstudies, een effectief anabool steroid, met een grote spieropbouwende werking en relatief weinig vermannelijkende bijwerkingen. Ondanks die fraaie eigenschappen kwam methyl-epithiostanol niet op de markt. Dat gebeurde pas toen chemici uit de schemerzones van de supplementenindustrie de stof herontdekten in de wetenschappelijke literatuur. Tien jaar later werd duidelijk waarom de onderzoekers die methyl-epithiostanol in de jaren zestig hadden ontwikkeld toch maar besloten om het steroid niet te gaan verkopen. De stof veroorzaakte lever- en nierbeschadiging.
In Spanje alleen al beschreven artsen een dozijn gevallen. De verslagen vind je hier, hier en hier. Vrijwel alle orale anabolen kunnen de lever beschadigen, maar methyl-epithiostanol is kennelijk een stuk giftiger dan bekende middelen als stanozolol en oxandrolone, de actieve stoffen in respectievelijk Winstrol en Anavar.
Op zichzelf is het plunderen van de wetenschappelijke literatuur door de kennishuurlingen van de supplementenindustrie al bedenkelijk, maar het kan nog erger. In de regionen van de recreatieve drugs gebeurt het al geregeld dat er nieuwe varianten van amfetamines en THC op de markt verschijnen waarover helemaal niets bekend is, en waarover je letterlijk niets kunt vinden in de wetenschappelijke bibliotheken, patenten of databases. De chemici van de drugsindustrie hebben ze zelf bedacht, en ze zonder enig onderzoek van betekenis te doen op de markt gezet.
RAD-150
Die praktijk zien we nu tot onze schrik ook in de schimmige rafelranden van de supplementenindustrie. In de laatste maanden van 2020 verscheen bijvoorbeeld een nieuwe SARM in de webwinkels, RAD-150. RAD-150 is een gewijzigde versie van RAD-140, die volgens de industrie langer actief was dan RAD-140. Het grote verschil met RAD-140 was alleen dat er in geen velden of wegen literatuur over RAD-150 is te vinden. Zelfs doorgewinterde internetvlooiers moesten op sociale media als YouTube of Reddit bekennen dat ze niets over RAD-150 te weten konden komen. En dat gold ook voor ons. In wetenschappelijke bibliotheken, patenten en chemische databanken konden we de stof niet vinden. Het lijkt erop dat de fantasierijke leveranciers hem zelf hebben uitgevonden.
N-Methyl-Cyclazodone
Het geval van RAD-150 staat niet op zichzelf. Hetzelfde speelt met een andere farmacologische stof die in sommige uithoeken van de chemische bodybuilding is doorgedrongen: N-methyl-cyclazodone. Je vindt N-methyl-cyclazodone in webwinkels die allerhande farmacologische noötropica verkopen. Die producten worden vooral gebruikt door durfallen die hun cognitieve vermogen willen opvoeren, maar we zien ze ook steeds vaker in fitness en bodybuilding. Ze worden gebruikt als pre-workoutpreparaten. N-Methyl-Cyclazodone is een licht versleutelde variant van cyclazodone. Cyclazodone is een stimulerend middel, dat in de jaren zestig is ontwikkeld door het Franse onderzoekslaboratorium Dausse als afslankmiddel. Het kwam nooit op de markt, maar het staat wel op de dopinglijst. Natuurlijk is ook N-methyl-cyclazodone geen stof die in supplementen thuishoort.
Over N-methyl-cyclazodone is letterlijk niets bekend. In 1971 patenteerde Dausse een hele reeks chemische broertjes en zusjes van cyclazodone. N-Methyl-Cyclazodone viel onder dat inmiddels verlopen patent, maar het patent noemt de stof niet. In het patent vertellen de onderzoekers van Dausse iets over de oppeppende werking van een aantal cyclazodonevarianten bij muizen, maar N-methyl-cyclazodone zit daar niet bij.
Zelf verzonnen
N-methyl-cyclazodone is, net als RAD-150, waarschijnlijk een uitvinding van de industrie. Beide stoffen komen in ieder geval niet uit de wetenschap. We vermoeden dat ze vooral zijn bedacht om regelgeving en rechtszaken te vermijden, maar dat weten we niet zeker. Hoe dan ook, over hun gezondheidseffecten en hun veiligheid is nog minder bekend dan al die farmacologische middelen die in het verleden al als ‘grijs supplement’ of ‘research chemical’ op de markt zijn gekomen. De schemerzones van het internet worden er niet veiliger op.
Heb je behoefte aan een gids, die je in supplementenland kan behoeden voor riskante stoffen als RAD-150 en N-Methyl-Cyclazodone? Download de gratis Supplementenwijzer App.