Rick Wayne: dwarsgebakken bodybuilder
Rick Wayne werd in 1938 op het eiland St. Lucia geboren als Learie Carasco. Hij verhuisde midden jaren vijftig naar Engeland, waar hij in militaire dienst ging en enkele jaren later een zangcarrière probeerde op te bouwen onder de naam ‘Rick Wayne’. Ondertussen groeide zijn ster vooral als wedstrijdbodybuilder. In de jaren zestig werd hij op voorspraak van Arnold Schwarzenegger naar Californië gehaald om voor de bodybuildingmagazines van uitgever Joe Weider te gaan schrijven. Dat deed hij goed en veel en dwars.
Dat je Rick Wayne niet op een eilandje in de Kleine Antillen zou kunnen houden, was al snel duidelijk. Zijn ouders, onderwijzers, vrienden en trainingspartners – en die laatste categorie versleet hij in hoog tempo – keken daar bepaald niet van op. Hij was ambitieus en eigenwijs, en had talent. Omdat St. Lucia een kolonie was van Groot-Brittannië, zochten avontuurlijker eilandbewoners vooral in Engeland mogelijkheden om vooruit te komen in de wereld.
Ricky Wayne
De eerste jaren in Engeland vond hij als beroepsmilitair onderdak bij de Royal Signals, die behoorden tot de verbindingstroepen van het Engelse leger.Vanwege de strakke pikorde bij de militairen kwam Wayne geregeld in de problemen. In het uitgaansleven van de Londense pubs werd hij meegesleept door de Britse Rock & Roll en de jeugdcultuur die daarbij hoorde. Zich beperken tot het fandom alleen, was hem te passief. Er moest een band worden geformeerd.
Hij combineerde de namen van zanger Ricky Nelson en cowboyheld John Wayne tot ‘Ricky Wayne’ en trad enkele jaren op met zijn band The Fabulous Flee-Rakkers. De band – die in verschillende bezettingen diverse gooien naar het grote succes deed, werd in 1963 ontbonden. Wayne’s eerste single ‘Hot Chickaroo’ was al net niet goed genoeg voor de topvijftig.
Rick de bodybuilder
Rick was op St. Lucia reeds vroeg met bodybuilding in aanraking gekomen, maar eenmaal in Engeland nam zijn progressie een grote vlucht. De jaren vijftig en zestig waren de ‘gouden jaren’ voor het Britse bodybuilding. Dit gebeurde onder leiding van voorzitter Oscar Heidenstam, die via de National Amateur Bodybuilders Association (NABBA) en zijn Health and Strength magazine het wedstrijdbodybuilding tot grote bloei bracht. In die tijd ontwikkelde Wayne zich tot een succesvolle bodybuilder, die Mr.Universe titels behaalde zowel bij de NABBA als de IFBB.
Razende muscle reporter
Tijdens zijn bodybuildingperiode bleek Wayne een begenadigd schrijver, eentje met een hele scherp pen. Het bracht Joe Weider, de uitgever van spierenbladen als Muscle Builder en Flex tot de uitspraak: ‘ Ricky, kun je nu nooit eens schrijven op een manier waar geen herrie van komt?’ Maar Weider was teveel bladenmaker om een man die spraakmakende artikelen schrieef naar huis te sturen. Na 30 jaar in Engeland en Amerika te hebben gewoond, ging hij in 1986 terug naar zijn eiland St. Lucia waar hij onder andere de St. Lucia Star uitgaf. Een zeer controversiële krant waarin hij absoluut geen blad voor de mond nam. Meer dan eens botste Wayne’s scherpe analyses met de politieke machtshebbers, die zijn bloed wel konden drinken.
De comeback van Arnold
Kenmerkend voor Wayne was bijvoorbeeld hoe hij als muscle reporter omging met de invloed die Schwarzenegger had in het professionele bodybuilding. Eind jaren zeventig organiseerde Arnold met zijn zakenvriend Jim Lorimer viermaal op zeer succesvolle wijze de Mr.Olympia. Opmerkelijk was dat de vriend en trainingspartner van Arnold, Franco Columbu, ondanks een wanverhouding tussen bovenlichaam en benen, het direct wist te winnen van een Frank Zane in symmetrische en proportionele supervorm. Rick Wayne schreef er een zeer kritisch artikel over. Het gevolg was dat daarna niemand meer om Zane heen kon, en dat hij drie keer achtereen de Mr.Olympia won (77,78,79).
Berucht en beroemd is de zogenaamde ‘comeback van Arnold’ in 1980. Hij had het wedstrijdbodybuilding al meer dan vier jaar achter zich gelaten, maar besloot plotseling – toch al in training voor de film 'Conan de Barbaar' - tussen de line up te gaan staan. En dat, terwijl hij nadrukkelijk had gezegd niet mee te zullen doen. Zijn aanwezigheid in Sydney, waar de Mr.Olympia in 1980 werd gehouden, was puur die van toeschouwer en verslaggever voor televiisienetwerk CBS, zei hij. Terwijll er grote namen in topvorm stonden, als Mike Mentzer - de getipte winnaar - Danny Padilla en Boyer Coe, ging Arnold, hooguit voor 80% in vorm, er toch met zijn zevende Mr.Olympia titel vandoor. De opschudding was groot, en aartsrivaal Mentzer belandde door de beschamende vertoning in een diepe depressie.
Rick Wayne schreef uitgebreid over deze beroemde affaire, met als hoogtepunt zijn boek Muscle Wars: behind the scenes of competitive bodybuilding (1985), waarin hij nog veel meer spanningen en controverses in de bodybuildingsport beschrijft. Dertig jaar later is het nog altijd een must read voor wie een kijkje in de keuken van bodybuilding wil hebben
De erfenis van Rick Wayne
We kunnen rustig stellen dat de artikelen in bodybuildingmagazines tot aan de jaren zeventig nogal zouteloos waren. Brave interviews met kampioenen, standaard training en voedingsartikelen, en flink wat reclame voor eiwit, levertabletten en trainingsgereedschap. Rick Wayne heeft daarmee gebroken en in zijn eentje een nieuwe standaard neergezet voor serieuze sportjournalistiek in wedstrijdbodybuilding. We zijn hem daarvoor dank verschuldigd.
Een musclefilmpje van Rick Wayne vind je hier.
De beruchte Comeback van Arnold hier.