Help, mijn man doet aan bodybuilding!
Mannen die hun vrouw niet als hobby hebben, maar bijvoorbeeld vissen of hondensport (toffe sport!), dat kan anno 2008 natuurlijk helemaal niet. Vrouwen doen het op veel gebieden tegenwoordig een stuk beter dan hun androgene wederhelften, echte multi-taskers als de dames zijn. En dan een man hebben die eigenlijk maar één ding kan en wil…bodybuilding. Dan is het RTL-programma ‘Help, mijn man heeft een hobby!’ echt de laatste strohalm.
Klussende mannen die na zeven jaar het eigen huis nog niet hebben verbouwd en hun kroost tussen de hamers, nijptangen en spijkers laten opgroeien, mannen die de hele dag liever met wurgslangen en wandelende takken bezig zijn, mannen met een postzegelverzameling die de capaciteit van een middelgrote bungalette in een vakantiepark te boven gaat, we worden er niet warm of koud van. Maar, een man die als hobby (passie, wordt dat tegenwoordig vaak genoemd) bodybuilding heeft… dan zitten we rechtop in de stoel en willen we het naadje van de kous weten. Misschien wel van beide kousen.
De vrouw van
De aflevering van Help, mijn man van donderdag 18 september, sloot wel helemaal aan bij een fenomeen dat je ‘de vrouw van’ zou kunnen noemen. Aan de dopinginformatielijn van de Dopingautoriteit, krijgen medewerkers vaak ‘de vrouw van’ aan de telefoon, die te maken heeft met een man of vriend die groeit als kool en halsstarrig blijft ontkennen dat de blauwe pillen die in het doosje Dianabol zitten anabolen steroïden zijn. Of te maken met een partner die behoorlijk agressief is of allerlei gezondheidsklachten heeft. In de meeste gevallen staat de relatie of het huwelijk onder hoge druk en op de een of andere manier moet de ‘vrouw van’ dan aan de bel gaan hangen. Een bekende, onder het pseudoniem van Ronnie Tober schrijvende, dopinggoeroe noemt het wel de ‘waakhondfunctie’ van de vrouw. Weer een taak extra in het leven van vrouwen, die toch al zoveel moeite hebben werk en gezin goed te combineren.
Demonen uitdrijven
De man die in deze aflevering van het programma ‘meewerkend
voorwerp’ moest worden, was naast een volle werkweek nog zo’n
drie tot vijf uur per dag met zijn sport, bodybuilding, bezig.
Zijn vrouw was om de andere dag dik twee uur bezig met zijn
maaltijden hapklaar te maken, en de koelkast lag afgeladen met
vlees, vis en kip, rijst en wat een bodybuilder allemaal nog meer
aan goede voeding nodig heeft om zijn stofwisseling aan te jagen
en zijn spierontwikkeling tot bloei te brengen. De tot de nok
gevulde tupperware ging mee naar het werk en mee naar de
training, die direct aansloot op het werk, vijf dagen per week en
ook de zaterdag nog werd er getraind.
De bodybuilder in kwestie werd gevraagd waarom hij dat eigenlijk
deed. Zijn antwoord: ‘Omdat ik me dan goed voel over mijn
lichaam’ en ‘de gewichten zie ik als demonen die moeten worden
uitgedreven’. Hij sprak later zelf ook van ‘een verslaving’. We
zagen beelden van een keihard trainende bodybuilder, beelden ook
van de wedstrijden waar hij aan deelgenomen had. Alles bij elkaar
het beeld van een dwangneurotische sporter, wiens demonen hem
afhielden van de broodnodige aandacht voor vrouw en kind.
We zagen de bodybuilder ook op de behandeltafel bij de dokter
liggen, die bloed afnam om allerlei tests te laten uitvoeren. De
eindconclusie was, dat hij flink gas terug moest nemen in de
training op straffe van een burnout. In de veelzeggende
documentaire werd overigens met geen woord over anabole steroïden
of andere middelen gesproken terwijl dat op zijn zacht gezegd
voor de ‘vrouw van’ een (wedstrijd) bodybuilder een groot punt
van zorg is. Daarom willen we hier de artikelenserie voor
Sport
& Fitness nog onder de aandacht brengen. Om het plaatje
van een uit de hand gelopen hobby compleet te krijgen.