Een lekkere droge rooie
De feestdagen naderen en goede voornemens knagen ongetwijfeld al weer aan je hersenen. Tijd dus om weer eens wat absoluut onafhankelijk wetenschappelijk bewijs te leveren dat er niets mis is met een goed glas rode wijn op zijn tijd. De ‘Franse Paradox’ heerst dus nog steeds. Toch zit er weer een vette adder onder het gras. Of twee eigenlijk als je niet van zeikerig gezongen reggae houdt.
De kop boven het artikel in de New York Times van 2 november jongst leden, ‘Yes, red wine holds answer. Check dosage’, was niet een van hun beste, maar een paar glazen rode wijn lijkt wel een antwoord te bieden op de al dan niet vermeende overgewichtepidemie. Het draait allemaal om het stofje resveratrol. Resveratrol is een complexe plantenstof (oftewel een polyfenol) dat wordt aangetroffen in druiven en wijn. De wijnplanten gebruiken het om schimmel te bestrijden. Het werkt ook de negatieve effecten van teveel eten tegen. Daar was al vaker onderzoek naar gedaan (de supplementenfabrikanten zijn gek op onderzoek naar de effecten van plantenstoffen), maar David Sinclair en Joseph Bauer van de Harvard Medical School bevestigen dat nog eens. Hun onderzoek werd begin november gepubliceerd in Nature onder de kop ‘A votre Santé: now in pillform?’.
Vette muis
De onderzoekers gaven een groep muizen voeding, waarvan 60% van de calorieën bestond uit vet. Een tweede groep kreeg een vergelijkbaar dieet, maar nu met een hoge dosis resveratrol. Die dosis was dusdanig groot dat je zelfs heel veel rode wijntjes wegtikkend niet binnen kunt krijgen krijgen (22 gram per kilo lichaamsgewicht, dus koop het spul niet via internet, want wat dat met mensen doet is niet bekend). De eerste groep muizen ontwikkelde prompt tekenen van diabetes type 2, die ondermeer hun lever aantaste. Dat leidde tot hun voortijdige dood. De tweede groep muizen werd ook gewoon vetter, maar door de resveratrol, werden al te hoge bloedsuikerspiegels en grote insulineproductie voorkomen, waardoor hun lever normaal bleef functioneren. De derde groep kreeg een normaal dieet. Van de groep muizen die een hoge dosis resveratrol nam en de groep met een gewoon dieet was ruim veertig procent na een jaar kassiewijle. Bij de alleen maar vetrijk etende muizen was dat bijna zestig procent.
Vette adder
Hoewel onderzoek naar resveratrol niet nieuw is, weten de
wetenschappers nog steeds niet hoe het allemaal werkt. Hou het
voorlopig maar op de Franse dosis van dagelijks een paar glazen
wijn, want er zit weer een vette adder onder het gras. Zoals je
wel vaker op deze site kunt lezen Eigen Kracht
is het verstandig kritisch naar dit soort onderzoeken te kijken.
Onze onvolprezen, kritische collega van Ergogenics ontdekte bij
Nature dat de geleerde heer Sinclair niet geheel vrij is van
eigen belang bij de onderzoeksresultaten. Even doorscrollen naar
onderen. Let op, ‘dead liver alert’, Ergogenics
Een tweede vette adder onder het gras is dat je bij het lezen van
dit stukje op een of andere manier dit liedje niet meer
uit je hoofd krijgt. Koppijn en een schier onbedwingbare neiging
om het met grote hoeveelheden alcohol weer uit je hoofd te
verjagen, kunnen het gevolg zijn.