Showworstelaars sterven massaal
1991 was het jaar van WrestleMania VII: een groots worstelevenement van de World Wrestling Federation, met veel driedubbelgespierde atleten, dat tot ver buiten de VS bekijks trok. De deelnemers aan WrestleMania hebben echter een hoge prijs voor hun moment van roem betaald, ontdekte een website voor fans van het Amerikaanse showworstelen. Een kwart van hen is inmiddels overleden – meestal op veel te jonge leeftijd.
Eén van de deelnemers aan WrestleMania VII was Macho Man alias Randy Poffo. In 2011 kwam hij om het leven toen hij achter het stuur van zijn auto een hartaanval kreeg. Zelfs de Nederlandse NOS besteedde aandacht aan zijn dood.
Worstelaars worden niet oud
De dood van Macho Man was voor de Wrestling Observer aanleiding om meerdere sterfgevallen onder professionele worstelaars op een rijtje te zetten. Er gaan veel geruchten over een sterftegolf onder worstelaars, en de website vroeg zich af of die geruchten klopten. Dus ging de Wrestling Observer na wat er met de 51 deelnemers aan WrestleMania VII was gebeurd. Het resultaat van dat zoekwerk was verontrustend. Veertien deelnemers waren inmiddels overleden.
Sommige van de sterfgevallen hadden op het eerste gezicht weinig met het sportverleden van de doden van doen. Kerry Gene Adkisson, die worstelfans kenden alsThe Texas Tornedo, had zelfmoord gepleegd. Dino Bravo alias Adolfo Bresciano was vermoord na een akkefietje met de lokale mafifa. André René Roussimoff alias Andre the Giant was overleden door hartfalen en Earthquake alias John Tenta overleed aan blaaskanker.
Maar in een aantal gevallen was er toch meer aan de hand, en was er een verband met het gebruik van verboden middelen. De British Bulldog, die eigenlijk Davey Boy Smith heette, was bijvoorbeeld op 39-jarige leeftijd gestorven aan een hartaanval. Hij had een vergroot hart, een afwijking die cardiologen vaker bij anabolengebruikers aantreffen. Toen Smith stierf had hij een paar flessen met ondergronds geproduceerde trenbolone in zijn bezit.
Een hartaanval was ook de doodsoorzaak Road Warrior Hawk, die bij de burgerlijke stand bekend was als Michael James Hegstrand, van Hercules alias Raymond Fernandez, en van Big Boss Man alias Ray Traylor. In al die gevallen was er niet alleen sprake van anabolen, maar ook van recreatieve drugs en verslavende medicijnen.
Drugs kostten bijvoorbeeld het leven van Mister Perfect alias Curt Hennig, die op zijn hotelkamer stierf door een overdosis cocaïne. Verslavende medicijnen maakten een einde aan het leven van Miss Elizabeth, die in werkelijkheid Elizabeth Ann Hulette heette. In de WWF-shows speelde ze de manager van de worstelaars. In 2003 overleed ze op 42-jarige leeftijd in het huis van haar vriend, de ex-worstelaar Lex Luger alias Larry Pfohl, door een overdosis heroïneachtige pijnstillers en wodka. Na haar dood zwoor Pfohl de verboden middelen af. In interviews bekende Luger dat hij als worstelaar en ook daarna een grootverbruiker van anabolen, recreatieve drugs en pijnstillers was geweest. Hijzelf overleefde die periode. Zijn vriendin niet.
Fatale show
Meer dan een kwart van de deelnemers aan het zevende WrestleMania-evenement was dus inmiddels overleden. De Wrestling Observer maakte soortgelijke rekensommen voor footballspelers en boksers die in 1991 op hoog niveau actief waren, maar vond toen niet zulke verontrustende cijfers. Van de 44 boksers die in 1991 een wereldtitel veroverden waren er bijvoorbeeld maar twee overleden.
Overduidelijk is dat er in de meeste sterfgevallen een verband is met verboden middelen, zoals recreatieve drugs, verslavende medicijnen en anabolica. Volgens recente studies gebruiken anabolengebruikers vaker harddrugs en alcohol dan niet-gebruikers. Misschien komt dat omdat de grens tussen drugs en anabolen is vervaagd, en anabolengebruikers vaker in contact komen met drugs dan niet-gebruikers. Misschien komt het doordat anabolen de hersenen ongevoeliger maken voor drugs, waardoor anabolengebruikers hogere doses drugs gebruiken – en dus eerder verslaafd raken en in de problemen komen.
Kanaries in de kolenmijn
De sportverslaggever Shaun Assael schreef tien jaar geleden over de massale sterfte onder worstelaars. Hij vergeleek de worstelaars van de jaren tachtig en negentig met ‘kanaries in de kolenmijn’. Assael refereerde daarbij aan de gewoonte van mijnwerkers in vroeger tijden om kanaries mee in de mijnen te nemen. Als de vogels op de bodem van hun kooi lagen, dan was er dodelijk mijngas ontsnapt – en maakten de mijnwerkers zich snel uit de voeten. De showworstelaars uit de jaren tachtig en negentig hebben ook zo’n rol gespeeld, aldus Assael. Hun van anabolen en drugs doordrenkte leefstijl was toen misschien excentriek, maar nu niet meer.
Nu staan er duizenden mensen met hun ene been in het dopingmilieu, en het andere in de van designerdrugs doortrokken subcultuur van de dancefestivals. De sterftegolf onder gewezen profworstelaars doet vermoeden dat ook deze gebruikers een hoge prijs voor hun ongezonde leefstijl zullen betalen.