Wablief? Het dieet van Michael Phelps
De kans dat golden boy Michael Phelps een boek gaat schrijven over zijn voedingsgewoonten om op gewicht te blijven is klein, zeer klein. Sonja Bakker hoeft niet te vrezen en de vereniging van Fast Food Exploitanten is dolblij met de turbozwemmer en grootste Olympische atleet aller tijden. Over de stofwisseling van een sporter die al acht gouden plakken op zijn bord heeft liggen.
Natuurlijk, alle ogen waren al de hele Olympische Spelen gericht op ‘Kwatta’, want turbozwemmer Michael Phelps had het in zich om het record van Mark Spitz van zeven gouden medailles gewonnen op de Olympische Spelen in 1972 in München te verbeteren. En zo geschiedde. Met acht gouden plakken mag hij zich de kampioen der kampioenen noemen, en dat is bepaald niet gek voor een jongen met ADHD en aapachtig lange armen. Tussen alle goud in dook in de media plotseling een discussie op dat snel het gesprek van de dag domineerde: ’s mans calorische consumptie zou liggen op 12.000 calorieën per etmaal. Wablief!? Heeft die vent nog wel tijd om te zwemmen?
De turbostofwisseling van Phelps
Om acht gouden medailles te winnen moet je natuurlijk stevig
ontbijten, geen diëtist zal het ontkennen. Maar drie broodjes
gebakken ei met kaas, sla, tomaat, gebakken uien en mayonaise,
kortom, the works, een omelet van vijf eieren, een bak
havermout, drie wentelteefjes met poedersuiker, en drie
chocoladepannenkoeken… En zo zagen de rest van de maaltijden er
ongeveer ook uit, plus nog de consumptie van allerlei shakes en
sportdranken. Het geheel zou liggen op 10.000-12.000 calorieën op
trainingsdagen, en dat zijn er in het wedstrijdseizoen zes per
week, waarbij hij gemiddeld vijf uur op hoge snelheid watermeters
maakt. Diverse diëtisten riepen dat zo’n hoeveelheid onmogelijk
was, dat het realistischer was om te denken aan 8000-9000
calorieën per dag. Phelps, die een lengte heeft van 1.93 m en
rond de 90 kg weegt, zou per uur zwemmen ongeveer 1000 calorieën
verbruiken en dan kom je bij 5 uur zwemmen op een dag op 5000
calorieën intensieve arbeid plus een ‘normaalverbruik’ voor
iemand van zijn lengte, gewicht en leeftijd (23) en actieve
leefstijl op 3500-4000 calorieën. Totaal generaal hooguit 9000
calorieën.
Diverse andere diëtisten en voedingskundigen, waaronder dr. Liz
Applegate, voedingsconsulent van tal van Olympische sporters en
hoofddocent sport & voeding aan de universiteit van
Californië, acht de enorme calorische consumptie van Phelps wel
degelijk mogelijk. ‘Voor hem gaat het om te proberen zoveel
mogelijk calorieën naar binnen te werken, dus dan kun je niet met
vezelrijke voeding aankomen. Ik ben er niet verbaasd over, veel
sporters met een heel hoog energieverbruik eten op die manier.’
Verder wijzen een aantal diëtisten ook op dingen als de hoge
naverbranding van zulke intensieve trainingsarbeid, de hoge
kosten voor de stofwisseling om al dat eten te verteren en het
feit dat Phelps zelf zegt dat hij ondanks al dat eten de grootste
moeite heeft om niet af te vallen, een scenario waar horrorauteur
Stephen King het boek Thinner over heeft geschreven, dat
later is verfilmd. Een advocaat rijdt een stokoude zigeunerin
dood, waarna haar vader(!) een vloek over hem uitspreekt. De tot
dan toe met ernstig overgewicht worstelende man begint op
moordend tempo af te vallen en moet steeds meer gaan eten om niet
als skelet te eindigen.
Fast Food
Met fastfoodbedrijven als Coca Cola en Mars aan kop van de Olympische sponsoring, bezorgen de voedingspraktijken en de vele gouden plakken van superatleet Michael Phelps de hele fastfoodsector een hele goede naam. Natuurlijk moet niet iedereen zo eten als ‘The Baltimore Bullett’, zoals zijn bijnaam luidt, maar zou hij al die dingen eten als het ongezond voor hem was? Met zo’n paradepaardje blaas je alle bezorgde moeders, diëtisten en obesitasspecialisten met groot gemak omver. Zelfs de Sterke Man van het Voedingscentrum is er waarschijnlijk niet tegen opgewassen. Fast Food gaat gouden tijden tegemoet met Michael Phelps als uithangbord.