Hoe saai is gewichttraining?
Je hoort en leest het wel vaker: gewichttraining is saai, oersaai. Al dat vermoeiende gedoe met gewichten. En het zijn niet alleen de damesbladen die in hun spierenfobie een hard oordeel over de ‘irongame’ vellen. Mannenbladen die de metroseksueel hoog in het vaandel hebben schatten het ‘fungehalte’ van trainen met gewichten, vooral vrije gewichten, heel laag in. Vraag: hoe saai is gewichttraining eigenlijk? Antwoord: wie saai doet, saai ontmoet.
Roestig imago
Gewichttraining heeft bij het grote publiek een beetje het imago
van ‘brasemvissen’. Je ziet voor het geestesoog de bejaarde
visserman zitten met een halfopgerookte bolknap, een lap van een
hengel en een boei van een pen. Vangen doet hij helemaal niks en
toch blijft hij geduldig zitten. Wie wat van de belangrijkste
volkssport op voetbal na weet, weet hoezeer dit beeld niet klopt
met de werkelijkheid. Vissen is denksport, waarbij type hengel,
de hele betuiging en beloding, het peilen, de
weersomstandigheden, de plaats waar de vis zich ophoudt, en niet
in de laatste plaats het aas en lokvoeder van het allergrootste
belang zijn. Vooral bij het laatste (lokvoer) lijkt de
hengelsport overigens enorm op de supplemententak van de
fitnessbranche. Wat er aan variatie te koop is en de claims van
gigavangsten die worden gedaan, het zijn nog net geen eeneiige
tweelingen, maar de branches lijken toch verdomd veel op elkaar.
Punt is: vissen, op welke vis ook, is allesbehalve saai en je
moet ontzettend veel uitgeprobeerd en nagedacht hebben voor je
onder alle omstandigheden wat weet te vangen.
De bodybuilder is de ‘brasemvisser’ van de fitnessbranche. Mannen
die dagelijks met bergen roestig ijzer in de weer zijn, en
waarvoor eigenlijk? Wat is daar nou de ‘fun’ van? En, die
vislucht is zo aan gewichttraining gaan hangen, dat langer dan 25
minuten op een multistation al als bijzonder benauwend en saai
wordt ervaren. Ook hier: wie wat weet van bodybuilding en het
ontwikkelen van een goed gespierde fysiek, ziet onmiddellijk dat
dit beeld niet klopt. Denk eens aan alle trainingssystemen en de
verschillende variabelen die bij spierontwikkeling een rol
spelen: training, herstel, voeding, motivatie, waarbij een forse
dosis kennis van inspanningsfysiologie, voedingsleer en
sportpsychologie nodig is om sowieso productief te kunnen
trainen. Voldoende stof om een leven lang mee toe te kunnen. Dat
is ook de inspiratie waar mensen zoals Hans Kroon, de Rotterdamse
naturalbodybuilder, sportschoolhouder en
krachttrainingsdeskundige zijn inspiratie vandaan haalt. Lees het
interview met hem op [Natural
bodybuilding: de visie van Hans Kroon]. Er valt nog zoveel te
leren en uit te proberen, en in dat proces, nu al weer ruim 20
jaar, heeft hij een kwaliteitsfysiek weten op te bouwen van 75 kg
naar 105 kg. Schoon aan de haak!
Verveling
Ergens het oordeel ‘saai’ opplakken is een teken van verveling, en verveling is het onvermogen je ergens serieus in te verdiepen, geen echt doel hebben. Vandaar alle aandacht voor ‘opleuken’ en ‘verfunnen’ van zaken waar eigenlijk een spaadje dieper gegraven zou moeten worden. De fitnessbranche moet niet verworden tot een grote funfactory, want het krampachtig opleuken van alles waar serieuze aandacht en inspanning voor nodig is, is een doodlopende en zinloze weg. Wat is er nou spannender, dan met behulp van uitgekiende training- en voedingsprogramma’s je fysiek zo te transformeren dat je eigen moeder je nauwelijks nog herkend? We spreken daarom af, het woord ‘saai’ nooit meer te gebruiken, en zeker niet waar het om het ontwikkelen van een indrukwekkende fysiek gaat. Behalve in het spreekwoord ‘Wie saai doet, saai ontmoet!’