Powervrouw Monique van Dijk
Vijf jaar geleden schakelde Monique van Dijk van het marathonlopen over naar fitnesswedstrijden. De verandering van tanige duursporter naar vrouw met ronde spieren en billen in de broek, deed haar goed. Dan klopt het noodlot aan en is het knokken geblazen.
Monique en sport zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In haar jeugd deed ze aan turnen. Vanaf haar 26ste had het langeafstandlopen haar hart gestolen. Eerst tien kilometertjes, daarna halve marathons en vervolgens marathons. Haar persoonlijk record op de marathon is 3.41.52. Een record dat zij liep in 2010 in Rotterdam. “Maar mijn mooiste marathon was de Jungfrau Marathon in Zwitserland. ”Een ware moordenaar die marathon. Je begint vlak op 1400 meter boven zeeniveau om uiteindelijk op 2600 meter hoogte te eindigen. Van Dijk vocht zich met een tijd van 5:59.27 naar de top.
Ommekeer
Die wedstrijd in Zwitserland betekende voor haar een ommekeer. “Een ‘gewone’marathon had ik al zo vaak gelopen. Van mijn 26ste tot mijn 38ste wekelijks rond de 100 kilometer looptraining. Maar na Zwitserland miste ik de motivatie om met lopen door te gaan. Wat nu, vroeg ik mij af. Ik wist het even niet meer. Mijn toenmalige vriend stelde voor om een keer mee te gaan naar de sportschool. Zogezegd zo gedaan. Ik vond het trainen met gewichten fantastisch. Ik kreeg voor het eerst in mijn leven een niet ingeteerd bovenlichaam te zien. Als marathonloopster woog ik nooit meer dan 49 kilogram. In de sportschool werd ik na enige tijd met ijzer stoeien wat zwaarder. Ik zag op een gegeven moment in de spiegel schouders en armen naar voren komen. Van mijn omgeving hoorde ik dat ik eindelijk een kont in de broek had. Kortom voor ik het wist was ik verslaafd aan het ijzer…”
Al vrij snel had zij de balans gevonden tussen loop- en krachttraining. Het moment dat Van Dijk ging nadenken over deelname aan een wedstrijd was bijzonder. “Via een vriend kreeg ik als verjaardagscadeau een training onder begeleiding van Berry de Mey. Berry was onder de indruk van mijn gedisciplineerheid. Hij vroeg mij op of ik al eens had nagedacht om het podium op te stappen. Op zijn advies ben ik toen eens naar een wedstrijd gaan kijken. Met als gevolg dat ik een jaar later, op mijn 41ste, in de open klasse aan de SAP Cup deelnam. Dankzij de online-lessen van Flex Challenge van Harry de Jonge stond ik er heel droog met een lichaamsvetpercentage van zeven procent. Ik werd zesde. Ik miste de noodzakelijke V-shape, vertelde men mij...”
Training
Daarna ging het in 2016 qua wedstrijden in de bodyfitnessklasse in een hoog tempo. Na extra aandacht voor de lats werd zij vierde op de Juliette Bergman Cup, tweede op de Open Rotterdamse en vijfde op de Nederlandse kampioenschappen. Door de wedstrijddeelname was ze zich steeds meer verdiepen in krachttraining en voeding. “Ik was qua bewegingsleer al getriggerd door mijn opleiding fysiotherapie, maar ik wilde meer. Zo heb ik de NASM Personal Training Opleiding gevolgd.”Haar ontwikkeling op het gebied van krachttraining en voeding was zodoende veelzijdig. “In het begin van mijn wedstrijdvoorbereiding trainde ik volgens het traditionele push-pull systeem. Dus borst/triceps, rug/biceps. Daarna drie tot vier maal per week fullbodytraing gecombineerd met sprint- en intervaltraining. Mijn krachttraining periodiseer ik in cycli van 4 weken maar ik train zelf het liefst zwaar. Dus echt knokken om die negende en tiende rep te maken…”
Voeding
Ook qua voeding is goed nagedacht. “Offseason 50% eiwitten, 30% koolhydraten en 20% vetten. In de wedstrijdfase - die twaalf weken duurt - schuift het dieet naar 30% koolhydraten, 40% eiwitten en 30% vetten. Ik zit graag wat hoger in de vetten. Daar reageer ik goed op. Off-season gebruik ik 2300 tot 2400 kcal. In de wedstrijdfase zakt dat langzaam maar zeker tot 1600 kcal in de laatste week van de wedstrijd. Ik neem vijf eetmomenten per dag. Op zondag maak ik vaak mijn voeding voor de rest van de week. Dat moet wel want als associate director strategic accounts van een farmaceutisch bedrijf, werk ik vaak meer dan veertig uur per week.”
Onder het mes
Als veertiger had Monique van Dijk na het wedstrijdlopen haar draai in de bodybuildingwereld gevonden. Totdat zij na de NK in haar linkerborst een knobbeltje voelde. “Meteen naar de huisarts, die het niet vertrouwde en me doorstuurde naar het ziekenhuis. In het Alexander Monro borstkankerziekenhuis constateerde ze in mijn rechterborst een grote kwaadaardige tumor van bijna acht centimeter. Gelukkig was ik op tijd want de tumor was zich al aan het uitzaaien. Op 7 juni 2016 werd ik geopereerd. Een borstamputatie en verwijdering van 4 lymfeklieren was het gevolg…”Monique was als positieve bijkomstigheid in topvorm toen zij onder het mes moest. “Na een paar dagen hobbelde ik alweer met drains en al, achter mijn vader en hond aan. In december vorig jaar moest ik opnieuw worden geopereerd. In januari van dit jaar kwam pas het besef, de mentale klap. Moeheid, verdriet en boosheid alle emoties wisselden elkaar af.”
Naturalbond
“Ik zat toen echt even in de put totdat een vriend me adviseerde langs te gaan bij Sandra van de Kamp, president van de Nederlandse tak van de internationale naturalbond, INBA. Sandra was toen ze me zag al onder de indruk van mijn fysiek. Een wedstrijd in Duitsland was het doel. Maar de wedstrijdvoorbereiding ging zo goed dat we Duitsland konden overslaan en meteen doortrainde voor de WK in Rimini. Deze wedstrijd was precies een jaar na mijn diagnose borstkanker en eerste operatie. Tot mijn grote verrassing werd ik tweede in de mastersklasse Body Figure! Met ook veel dank aan mijn lieve creatieve moeder die van ijzerdraadjes in mijn bikini een steun maakte voor mijn prothese. Met deze wedstrijd en een tweede plaats was de cirkel rond. Mijn oude ik was weer meer op de voorgrond getreden; Ik werd weer Monique de fitnessvrouw en niet meer Monique de vrouw met borstkanker.”
Nieuwe fase
Een nieuwe fase in haar leven is aangebroken. Van Dijk wil voor andere vrouwen graag een inspiratie zijn. “Ik wil me richten op het coachen van vrouwen die in dezelfde situatie als ik zitten of hebben gezeten. Bodybuilding kan op een goede manier uitgevoerd, fysieke en mentale kracht geven. Het trainen met gewichten geeft mij in alle opzichten een goed gevoel. In die moeilijke periode van mijn leven heeft bodybuilding mij de stimulans gegeven om mijn oude leven weer op te pakken. Met mijn kennis en ervaring kan en wil ik graag andere vrouwen helpen.”
Behalve vrouwen helpen, heeft Monique van Dijk na de WK in Rimini meteen weer een doel gesteld. De Olympia van de INBA later dit jaar. “Daar ben ik serieus over na aan het denken. Maar kan ik dat mijn omgeving wel weer aandoen (lachend). Bepaald vrolijk van een wedstrijddieet word je voor je omgeving niet. Maar ik voel me nu lichamelijk en geestelijk zo goed in evenwicht dat het zonde zou zijn die kans voorbij te laten gaan…”
Instagram @afityou.nl