Tom van Wijk: natural van nature
Brandweerman Tom van Wijk was hard aan een opmars bezig in het natural bodybuilding toen in het eerste kwartaal van 2020 het coronavirus zijn lelijke kop op stak. Gelukkig kon hij in de trainingsfaciliteiten van zijn werkgever verder bouwen aan zijn fysiek en hoefde hij niet met rollen toiletpapier en keukenstoelen aan de slag. Toen de paniek en schaarste in die eerste fase van corona om zich heen sloegen, bleef Van Wijk de ‘brand meester’.
Om nou te zeggen dat de sport hem met de paplepel in was gegoten, zou behoorlijk ver bezijden de waarheid zijn. En zelfs Koning Voetbal kon de familie niet bekoren. Tom: ‘Wielrennen vond mijn vader wel aardig om naar te kijken, maar zelf zat ik als kind het liefst voor de televisie. Later werd ik overigens een fanatiek gamer. Toen ik een jaar of acht, negen was vonden mijn ouders wel dat ik wat aan lichaamsbeweging, dus aan sport, moest gaan doen. Omdat veel leeftijdsgenootjes naar voetbal gingen, probeerden ze dat als eerste. Na een keer een training te hebben geprobeerd was ik gelijk genezen. Ik kon helemaal niks met die bal.’ Een keertje meetrainen bij basketbal bleek beter aan te slaan. ‘Ik kwam in een leuke groep jongens, waar ik ook nog vrienden aan heb overgehouden. Ik heb uiteindelijk acht jaar op basketbal gezeten en ook wedstrijden gedraaid.’
Fitness komt in beeld
Geleidelijk aan won een bijbaantje in de horeca het van het basketbal en de sport. Tot een van zijn oude basketbalvrienden die aan ondersteunende fitnesstraining deed hem een keer meenam naar de sportschool. Tom: ‘Ik herinner me het nog als de dag van gisteren. Ik kom die sportschool binnen en zag een grote gast bezig aan een zittende bench press, met de stangen vol schijven. Het was gelijk raak! Dat wil ik ook!’
Tom trainde het eerste half jaar nog met zijn vriend mee, die ook veel conditietraining deed voor het basketbal, maar daarna nam zijn neef hem onder zijn vleugels. Tom: ‘Mijn neef werd echt mijn coach en heeft me ook heel goed begeleid bij de krachttraining, die ik toen vier keer per week ging doen.’ Na een jaar was hij 6 kg droge spiermassa aangekomen. Tom: ‘Ik had al een redelijk goed lichaamsvetpercentage, dus die extra spiermassa was echt goed te zien. Ik voelde me helemaal de bom. Ik liep nog net niet met bloemkolen onder mijn oksels. Er liepen trouwens veel grotere jongens rond, dus ik kende mijn plaats.’
De wedstrijd
Na twee jaar training onder begeleiding van zijn neef, kwam er op zijn sportschool een stagiair die wedstrijdambities had en wilde gaan trainen voor een Men’s Physique wedstrijd. Tom: ‘Ik was nieuwsgierig dus ik keek een beetje aan wat hij deed, maar al snel werden we ‘best buddies’ en toen heb ik voor zijn wedstrijdvoorbereiding meegetraind. Hij zag er top uit, maar er stonden op die wedstrijd toch veel gebruikers en dan wordt het moeilijk. Hij vond het toch erg gaaf om aan die wedstrijd te hebben deelgenomen.’
In 2016 draaide Tom zijn eerste wedstrijd, De Artemis Cup, een klassieke beginnerswedstrijd. Hij kwam uit in de Men’s Physique klasse boven de 1. 85 m in een line-up van 10 man sterk, bij een lengte van 1.87 en een gewicht van 74 kg. Tom: ‘Ik werd vet laatste, en dat was niet zo gek tussen alle gebruikers. Toch beviel de hele ervaring, de training en het dieet, het moeten afzien, me prima. Ik houd wel van een uitdaging. Overigens was de combinatie met bijbaan in de horeca ook geen makkie. Ik heb een goede eetlust en een lekkere borrel op zijn tijd, of na de sluitingstijd…’
In dienst bij de luchtmacht
Na die eerste wedstrijdervaring wilde Tom eerst een of twee jaar bouwen voor aan een nieuwe wedstrijduitdaging te beginnen. Tom: ‘Dat plan werd na een jaar op de lange baan geschoven. Ik besloot in dienst te gaan. Je kent die wervingsspotjes op televisie van Defensie wel, ‘Je moet het maar kunnen’. Voor de keuring werd ik de eerste keer afgekeurd. Ik had een te laag lichaamsvetpercentage. Je moet als je de basistraining van drie maanden ingaat voldoende reserves hebben. Dus ik moest 5 kg zwaarder worden. Na de basistraining heb ik gekozen voor brandweerman bij de luchtmacht. Dan moet je dus uitrukken als er brand is in de gebouwen op het vliegveld, kantoren, hangars, garages, en dergelijke. We hebben twee keer per jaar grote trainingen voor als er ongelukken zouden zijn met de F16 vliegtuigen.’
Tom werkt inmiddels zo’n vier jaar bij Defensie en dat bevalt hem prima. ‘Het is een stimulerende werkomgeving en je kan tijdens werktijd ook nog eens gaan trainen!’
Imro en de INBA
Het wedstrijdbloed kroop waar het niet gaan kan en Tom wilde uiteindelijk toch weer aan een wedstrijd meedoen. Maar dan wel een wedstrijd met minder of het liefst geen gebruikers. Tom: ‘Ik kende de website www.eigenkracht.nl al een tijdje en toen kwam ik bij de Cleane Kneiters het verhaal van Imro Beuk tegen. Dat vond ik geweldig inspirerend, en wat een topfysiek heeft die man. Toen heb ik contact met hem gezocht en mocht ik ‘op gesprek’ komen. Dat was in 2018. Imro vertelde dat er april 2019 een wedstrijd werd georganiseerd door de INBA, de Nederlandse tak van een internationale natural bodybuilding organisatie, waar ook gecontroleerd wordt. Maar het was kort dag, hij wilde wel weten of ik voldoende ‘commitment’ had voor de wedstrijdvoorbereiding. Toen dacht ik helemaal ‘Kom maar op!’
Toewijding was er genoeg en de eerste wedstrijdresultaten waren veelbelovend. In de Classic Physique klasse werd hij tweede en ook in de Men’s Physique klasse deed hij het met een vijfde plaats bij zijn eerste poging niet onverdienstelijk. Tom: ‘Imro vond dat ik moest doorpakken, want twee weken later was er de 5th German Natural Championships in Oldenburg, Duitsland. Ik werd er bij Classic Physique tweede. Mijn foto die ik had moeten insturen voor deelname hebben ze nog gebruikt op de poster voor de wedstrijd. Vond ik tof. Die was mei 2019.’
Corona en plannen
Je kan wel zeggen dat je door het wedstrijdvirus gebeten was? Tom: ‘Zeker, na die goede ervaringen zag ik het helemaal zitten met verdere wedstrijden. Ik was al een eind in de wedstrijdvoorbereiding voor april 2020, toen halverwege maart het doek viel. Net als veel mensen wist je aanvankelijk niet hoe diep dat zou ingrijpen en hoe lang het ging duren. Qua training kon ik op mijn werk trainen, dus dat ging gewoon door. Maar nu, nadat ook in 2021 weer een wedstrijd moest worden afgeblazen, hoop ik wel, met de nodige stevige slagen om de arm, dat we in april 2022 weer op het podium kunnen. Mijn training- en voedingsbeleid ziet er off season niet heel veel anders uit dan in de wedstrijdvoorbereiding. Ik train vier keer per week full body, 5-6 oefeningen, die per training wisselen. Echt op dieet voor een wedstrijd ga ik niet, ik blijf op mijn normale 2900 kcal zitten, alleen vlak voor de wedstrijd doe ik aan koolhydraatladen en een dag voor de wedstrijd drink ik heel weinig. Ik sta niet verzwakt op het podium en voor een wedstrijdvoorbereiding wordt altijd vier maanden uitgetrokken om spiermassaverlies te voorkomen. Mijn uiteindelijke doel is om naast Imro op het podium te kunnen staan. Mijn coach is mijn voorbeeld!’