De Supersize Man is niet meer
Morgan Spurlock, de man die twintig jaar geleden met zijn spraakmakende documentaire Super Size Me de fastfoodindustrie in Amerika het vuur na aan de schenen legde, is niet meer. Hij overleed 23 mei op 53 jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. In de documentaire volgde hij een maand lang een Supersize ontbijt, lunch en diner bij McDonald’s. Je ziet Spurlock smullen van zijn nieuwe dieet, maar onderweg bleek zijn lichaam steeds minder happy.
Morgan Spurlock is de maker van de documentaire Super Size Me, waarin hij verslag legt van zijn zijn experiment: 30 dagen ontbijt, lunch en diner gebruiken bij McDonald’s, waarbij hij alle items op de menukaart minstens 1 keer nuttigde en wanneer het hem werd aangeboden de Supersize variant koos. Hij verdubbelde daarmee zijn calorische inname tot 5000 kcal per dag. Daarnaast besloot hij zijn actieve bewegingspatroon te verminderen om het meer te laten aansluiten bij de ‘gemiddelde’ Amerikaan. Voor het monitoren van de effecten van zijn voedingsexperiment liet hij zich voor, tijdens en na door drie verschillende specialisten onderzoeken.
De 32 jarige Spurlock, die in prima gezondheid verkeerde, was na een maandje McDonald’s ruim 11 kg zwaarder, met een sterk verhoogd cholesterol, vetophoping in de lever, stemmingswisselingen en een laag libido. Nu is een flinke psychische dip als je voor de spiegel staat met 11 kg extra vet, heel invoelbaar, maar wat Spurlock niet liet zien in de documentaire, was dat hij ook behoorlijk wat alcohol consumeerde. Ook het gegeven dat hij zijn exacte calorische inname niet vrijgaf, kwam hem door debunkers van zijn project op zware kritiek te staan. Neemt niet weg dat zijn documentaire over het algemeen veel bijval kreeg, want laten we eerlijk zijn, frequent een fastfoodrestaurant bezoeken draagt niet bij aan je middelomtrek en gezondheid. Daar waren Amerikanen zich aan het begin van de 21e eeuw steeds knellender van bewust.
Fastfoodindustrie
Spurlock wilde met Super Size Me (2004) een knuppel in het hoenderhok van de fastfoodindustrie gooien, omdat overgewicht en obesitas in Amerika verschrikkelijk uit de hand gelopen waren. De keus viel daarbij vanzelfsprekend op McDonald’s, nationaal en wereldwijd het bedrijf met de meeste fastfoodrestaurants en bijna synoniem voor de American Way of Life. En bij die manier van leven moet alles groter, meer en beter zijn en daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen, zoals aan het begin van Super Size Me direct duidelijk wordt. De documentaire van Spurlock maakte veel los, kreeg veel bijval en won diverse prijzen, maar er was ook de nodige kritiek, zoals vooringenomenheid tegen de fastfoodindustrie, dat niet iedereen dagelijks hamburgers en frites at, dat hij beweging had geminimaliseerd en dat mensen ook nog een eigen verantwoordelijkheid hebben. Een samenvatting van de belangrijkste kritiek vind je hier. Daaruit bleek ook dat Spurlock (naar eigen zeggen) al vanaf zijn puberteit een stevige drinker was, en dat is uiteraard niet best voor je lever. In 2017 kwam Spurlock met een vervolg, Super Size Me 2: Holy Chicken!. Daaruit zou blijken dat het aangeleverd krijgen van gezonde dieren bijna onmogelijk gemaakt werd door de Big Five aanleverbedrijven die de markt hadden in ‘plofkippen’.
Het rampjaar van Spurlock
2017 betekende ook het einde van de carrière van Morgan Spurlock, toen allerlei berichten over grensoverschrijdend gedrag van seksuele aard naar buiten kwamen. Hij bekende schuld en besloot een punt achter zijn werkzame leven te zetten. Ondanks dat Morgan Spurlock maar 53 jaar is geworden, is hij geweldig productief geweest en heeft hij in veel van zijn werk de bijwerkingen van de American Way of Life willen laten zien.
Een bekende liefhebber van fastfood & diet coke vind je hier.
Uitgebreide kritiek op fastfood vind je hier.
Dat Amerika ondanks alle kritiek op fastfood niet slanker is geworden, vind je hier.
Eerder schreven we over Amerika en eetgewoonten dit bericht.