DE POWER VAN MIKE ULTEE

Biografie

Mike Ultee werd 22 jaar geleden geboren in het pittoreske Oudewater, in het Groene Hart van de provincie Utrecht. Nostalgisch aangelegde typen struinen bij lekker weer nog dagelijks door het kleine stadje, dat voldoende bezienswaardigheden heeft om een volle bus Japanners een topdag te bezorgen. Veel opnamen voor het beroemde televisieprogramma ‘Swiebertje’ zijn in Oudewater geschoten. Het is een omgeving waar kinderen volop kunnen spelen en de veldwachter de boel in de gaten houdt. Voor Mike Ultee waren de eerste vijf jaar van zijn leven ook zo onbezorgd, tot een midweekje Center Parcs met familie uitliep op een drama.

Mike: ‘Er was daar een koraalbad, met haaien achter glas. Ik wilde dat graag zien, maar op een gegeven moment stootte ik mijn hoofd tegen de rand van dat haaienbad. Ik begon gelijk te huilen, en mijn vader probeerde me te troosten, maar ik sprak heel verward, een soort gebrabbel. Zelf dacht ik dat ik normaal sprak, maar mijn ouders gingen direct naar de eerste hulp, voelden dat er iets mis was.’  De verklaring van een ‘mogelijk hersenschuddinkje’ stelden hen niet gerust en ze vroegen om een ambulance. Na onderzoek in het ziekenhuis kwam men tot de conclusie dat Mike een herseninfarct (bloedpropje in de hersenen dat toevoer van zuurstof en voedingsstoffen blokkeert) had gekregen, met als gevolg dat in de rechterkant van zijn lichaam allerlei verlammingsverschijnselen optraden.

Mike: ‘Vanaf dat moment kon ik eigenlijk helemaal niks meer. Als ik rechtop wilde zitten, moesten ze me met drie kussens ondersteunen. Ik moest alles weer opnieuw leren, lopen, praten, ook slikken ging moeilijk.’ Mike ging een lang revalidatietraject in en heeft zijn lagere en middelbare school op een Mythylschool gezeten, een schooltype dat is aangepast aan leerlingen met ernstige beperkingen.

Sportschool

Geleidelijk aan herstelde Mike door veel oefenen van een deel van zijn spierfunctieverlies, maar rechts bleef in functioneel vermogen en kracht nog duidelijk achter. Mike: ‘ Ik was een dikke puber die van lekker eten hield en weinig bewoog. Dat maakte me wel onzeker. Op een gegeven moment kwam me dat aardig de neus uit. Mijn oudere broer Patrick nam me mee naar de sportschool, en daar bleek dat ik al een behoorlijke basiskracht in de linkerkant van mijn lichaam had, doordat die kant van mijn lichaam jaren lang hard had moeten werken. Ik trainde eerst bij Richard Proost in Oudewater, maar al gauw waren de dumbbells te licht. Ik werk veel met dumbbells, die je natuurlijk in staat stellen om een kant van het lichaam aan te pakken. Toen verhuisden we naar Physical Fitness van Milan de Rode, in Woerden, die dumbbells had tot 60 kg en ook veel goede machines, en dergelijke. Ik trainde vijf keer per week. En wat ik heel bijzonder vond, Milan trainde ook een tijd met me mee. Hij wilde die ontwikkeling als het ware zelf meemaken.’

Training

Mike had zijn uitlaatklep gevonden. Al vrij snel lukte het hem om bij bankdrukken een beurt te maken van 140 kg, als moest hij dan rechts nog wat ondersteuning krijgen. Mike: ‘ Op een gegeven moment was ik in een aantal dingen sterker dan Milan. Ik train heel intensief, zeker wel anderhalf uur per training, en geregeld ook langer. Ik probeer elke spiergroep echt uit te putten. Maandag doe ik drukoefeningen voor borst, vlakke bank en schuine bank met dumbbell, flyes; allemaal links. Soms ook bankdrukken met een halter, maar dan licht, om toch die rechterarm een beetje te belasten. Maar ik begin een training meestal met 20 minuten buikspieren als warming up. Dinsdag doe ik een soort combinatie van rug en schouders. Voorover tegen een schuine bank liggen en dan met een dumbbell een roeibewering maken, die dan gelijk achterkant schouders pakt. Dan gewoon sidelaterals naar opzij en/of naar voren, links. 
Woensdag is rustdag, en dan begin ik donderdag weer, na opwarmen met buikoefeningen ga ik verder met armen. Ik doe wel zes, zeven oefeningen voor biceps en iets minder voor triceps. De hoeksteen van mijn bicepstraining is de dumbbell curl en voor de triceps dippen (waarbij ik wel behoorlijk naar links leun). In de dumbbell curl ben ik links heel sterk geworden. Ik pak tot en met 36 kg en daar doe ik een goede set mee. Ik doe ook wat tweehandige oefeningen, maar veel lichter omdat rechts nu eenmaal minder aankan. Mijn armomvang is koud 47 cm en goed opgewarmd zit ik boven de 50 cm. Op vrijdag doe ik benen. Kniebuigen ben ik sterk in geworden, en kan 235 kg pakken, maar echt diep squatten kan ik niet. Leg press doe ik tweebenig en als rechts vermoeid raakt, ga ik zwaarder verder met links. Kuiten op dezelfde wijze.’

Aftrainen

Mike was als een Dik Trommetje de sportschool in gegaan, en werd door de intensieve training vijf keer per week stukken droger. Maar een procentje of 14 vond hij uiteindelijk toch onvoldoende bevredigend. Mike: ‘ Ik woog 100 kg bij een lengte van 1.76 m en besloot echt een stuk droger te gaan worden. Ik deed dat met behulp van de Body Support-methode, wat neerkomt op een natuurlijke manier van eten: zes keer per dag en veel onbewerkte schone voeding. Ik viel af op 3000 calorieën. Dat is veel, maar ik trainde ook vijf, zes keer per week heel intensief. Ik woog aan het eind 87 kg en was echt scherp. De laatste tijd schommel ik rond de 90 kg met een lichaamsvetpercentage van 10%. Daar houd ik het voorlopig even bij.’

Paralympische sporter

Bij Physical Fitness in Woerden trainde een paralympische sporter, die behoorlijk onder de indruk was geraakt van Mike’s intensieve manier van trainen. Mike: ‘ Dat is al weer bijna anderhalf jaar geleden. Die jongen tipte mensen in het nationale sportcentrum Papendal (Arnhem) dat hij een goede paralympische krachtsporter had gespot. Ik kreeg een uitnodiging en werd er getest voor welke paralympische nummers ik geschikt was. Dat bleek speerwerpen, kogelstoten en discuswerpen te zijn. Speer viel uiteindelijk al snel af omdat ik erg last kreeg van mijn schouder. Kogel ging goed, had veel kracht maar ik kon niet de juiste beweging maken met het hele lichaam om daar echt goed te scoren. Discuswerpen bleek de beste keuze, al moest ik toch veel oefenen om de juiste beweging te kunnen maken.’
Mike traint nu drie keer per week in Rotterdam bij een atletiekvereniging, en af een toe een centrale training in Papendal. Daarnaast traint hij nog vier keer in Woerden. Op maandag en donderdag traint hij twee keer, eerst pure krachttraining in Woerden en ’s avonds atletiektraining in Rotterdam. Hij is inmiddels tweevoudig Nederlands Kampioen discuswerpen en kogelstoten (al is dit laatste niet zijn sterkste onderdeel). 
Mike: ‘ Ik kon net niet mee dit jaar voor de Europese Kampioenschappen, ik kwam een halve meter tekort. Normaal zit ik ruim boven de kwalificatienorm, maar mijn spierspasmen gooien soms roet in het eten.’

Snowboardprof

Naast krachttraining en atletiek heeft Mike al weer jaren een andere grote liefde: snowboarding. Afgelopen winterspelen in Sochi (maart 2014), Rusland, werd het een paralympisch onderdeel. Mike was er als de kippen bij: ‘ Ik ben in gesprek geraakt met de bondscoach van het winterteam, en die zag het wel zitten met me. Op 21 september ga ik twee weken met het team in het buitenland trainen. Ik wil graag profsporter worden, dat is mogelijk als het me lukt om bij de top 8 van het paralympisch snowboarden te komen. Voor later lijkt het me geweldig om personal trainer te zijn, liefst ook met een eigen sportschool.’ Kijken we naar de ontwikkeling en personal power van Mike Ultee, dan ligt dat zeker binnen zijn mogelijkheden. 

Een filmpje met Mike valt hier te bekijken.